De geboorte uit God

162. Dinsdag na Beloken Pasen

„Wat uit God geboren is, overwint de wereld” ( 1 Joh. 5, 4 ; epistel van de Zondag). De geboorte uit God en de geboorte uit het vlees strijden in ons. Ook de wereld strijdt tegen het goddelijk levensbeginsel dat wij ontvingen. De wereld staat buiten ons, maar zij vindt in de geboorte uit het vlees, in de begeerlijkheid en de zelfzucht, een machtige en taaie bondgenote binnen de bedreigde veste zelf. Maar „Hij die in u woont, is machtiger dan hij die in de wereld is (de satan)” ( 1 Joh. 4, 4 ).

1. De uit God geboren kracht waardoor wij de zege zullen behalen, is het geloof: „Wie anders toch is de overwinnaar der wereld dan hij die gelooft dat Jezus de Zoon is van God?” Dat is: het geloof, dat Jezus de Verlosser is, dat de Gekruisigde verheerlijkt leeft, dat Hij nu leeft en werkt in mij (en in allen). En daar dit op geen enkele wijze met de zinnen wordt waargenomen, daar het niet direct valt onder onze ervaring noch met het verstand te bewijzen is, kan alleen het geloof tot deze werkelijkheid doordringen. Dit zegevierend geloof bestaat dus niet in de aanvaarding van abstracte waarheden, maar in de eenvoudige, diepe en sterke overtuiging betreffende een concrete, levende werkelijkheid. Dáárom bezit de gelovige mens een ander leven dan de ongelovige. Hij leeft hetzelfde leven van zinnen en verstand, maar daar komt iets bij, iets overheen, een „bovennatuurlijk” leven. En dit andere, die geboorte uit God, dat zicht op een bovenzinnelijke wereld, blijft in hem niet gescheiden van het gewoon-menselijke leven, doch smelt er mee samen en doordringt het. Het geloof blijft dood zonder de werken, niet alleen in deze zin, dat daden van christelijke deugd de vrucht moeten zijn en de natuurlijke consequentie van een levende overtuiging, maar ook omdat deze geloofsovertuiging zelf, wanneer ze het leven niet beheerst, aan kracht en werkdadigheid inboet en gevaar loopt ten slotte verloren te gaan. Allen het levende geloof verwintde wereld. De enkel maar theoretische aanvaarding van de geloofsartikelen, zal, zolang ze zelf niet wankelt, wellicht in staat zijn de mens te bewaren voor ongelovige en heidense opvattingen. Doch het uit God geboren en in Christus wortelende geloof, die houding der ziel welke de mens aan Christus overlevert, grijpt in het leven zelf in . Dit is de nieuwe schepping, die de mens op den duur immuun maakt voor de wereld en hem de zege schenkt over de wereld en de geboorte uit het vlees. Uit deze fundamentele gesteltenis der ziel vloeien dan voort alle goede daden en alle vruchten des Geestes. Want wat uit God geboren is, behoeft niet schitterend of opvallend te zijn. De moeilijke glimlach waarmee we een bits woord wegslikken, de godsliefde zonder gevoel en het gebed zonder troost, de strijd om zelfbeheersing alleen bekend aan de Vader die in het verborgen ziet, de simpele plicht elke dag opnieuw eerlijk volbracht, — dat alles is uit God geboren, zo het gedragen wordt en ingegeven door het geloof in Jezus Christus.

2. Heiligen hebben hun eigen manier om een schriftwoord te laten fonkelen: eenvoudiger en tegelijk dieper. De Vlaamse priester Edward Poppe schreef eens: „De Wet van Jezus' komst. De Wet, zeg ik. Want dat is Jezus' gewone manier, namelijk, dat hij liefst in enen stal geboren wordt, in een stal, ja, en … uit de heilige Maagd. Wie zorgt voor een stal, een arme stal, en daarin Maria uitnodigt, is zeker, dat Jezus er in geboren wordt. Al wat uit God geboren is, overwint de wereld. Maar niets wordt geboren uit God, wat niet door de Moeder van God werd ontvangen … Lever u ten enenmale over aan uw hemelse Moeder, zoals een klein kindeke, dat zich volledig ongedwongen door zijn Moeder laat behandelen, opdat Maria Jezus in u vorme, Jezus in u bare! Niemand kan dat als Maria: dat is moederwerk.”

Willem Grossouw

Over Innerlijk Leven - Abonneren per email (dagelijks van 30/11/2014 tot 29/11/2015)