De geest van het kindschap

176. Dinsdag na de Derde Zondag na Pasen

De paastijd moet in ons de christelijke vrijheid doen bloeien die een vrucht des Geestes is, ons verdiend door Jezus' bloed en ons meegedeeld door de glorie van de verrezen Heer. Zij bestaat in de verlossing van de zonde en de geleidelijke bevrijding van de gevolgen der zonde, in een volheid van Christus-vormig leven die ons verruimt en verrijkt. „Want Christus alleen is het volmaakte beeld Gods omdat de heerlijkheid des Vaders in Hem haar volkomen en gelijkwaardige uitdrukking vindt. De rechtvaardige vertoont slechts een gelijkenis met God, indien hij ten minste, in navolging van het goddelijke voorbeeld, door de kennis van God deze wereld veracht en de aardse geneugten minacht door het Woord aan te nemen dat ons voedt ten leven. Daarom ook nuttigen wij Christus' lichaam, om aan het eeuwige leven deelachtig te worden.” De gelijkenis met Jezus bestaat allereerst hierin dat wij door onze vereniging met Hem kinderen zijn van de Vader in de hemel. Hieraan moet de mentaliteit van het kindschap beantwoorden. Wij willen ons gevoelen en gedragen als kinderen van God. Dat is: vrijmoedig, vertrouwvol, onbevreesd en geborgen te midden van de radeloosheid en onzekerheid van het menselijke bestaan in deze wereld. Men heeft veel geschreven over de verlorenheid en „geworpenheid” van de mens in de reddeloze eenzaamheid van het leven. En het is zeker dat de mens, voor wie de verbindingen met God zijn afgebroken, zich, in de apocalyptische rampen die over onze wereld zijn gekomen, zó moet gevoelen, zodra hij afdaalt beneden de oppervlakte van dit bestaan. Maar de christen is niet teruggeworpen op zichzelf. Hij treedt door Christus in verbinding met God en met alle mensen. Hij is verlost , door de Heer Jezus heeft hij in het geloof toegang tot God ( Rom. 5, 2 ) en de Geest der volmaakte liefde die de vrees uitbant schenkt hem het besef kind te zijn van een algoede Vader ( Rom. 8, 15. 16 ).

Christus zelf heeft voor ons in het evangelie de consequenties getrokken uit dit fundamentele en gelukkigmakende feit. Wij kennen wel allen die woorden van de Zaligmaker, waarin Hij niet over het goddelijk vaderschap theoretiseert maar zijn leerlingen de levende en concrete zielehoudingen toont die hun passen als kinderen van God. „Wanneer gij bidt, zeg dan: „ Vader … ” ” ( Lk. 11, 2 ). „Weest niet bezorgd. Uw vader weet dat gij dit alles nodig hebt” ( Mt. 6, 32 ). Jezus wil dat wij in alles op de goddelijke voorzienigheid ons verlaten, zowel in het tijdelijke als in het geestelijke. De eigenwijze mens, die bezorgd is, die zijn eigen voorzienigheid wil spelen, die zelf wil beoordelen wat hij nodig heeft, lijkt dit een waagstuk; en de angstige mens is tot zulk een overgave niet in staat. Maar zij betekent: vrijheid, geborgenheid, het einde van ons onmachtig pogen om te regelen wat wij toch niet in handen hebben, en begin van een nieuw geluk.

Het betekent ook: onthechting, geest van armoede en geest van vrijheid in deze wereld: „Zalig de armen van geest, want hun behoort het rijk der hemelen” ( Mt. 5, 3 ). Door de grondwet van zijn koninkrijk met deze zaligspreking te laten aanvangen geeft Jezus duidelijk te kennen welke onvervangbare plaats Hij aan de armoede aanwijst in het leven van de zijnen. Zij die van hun hemelse Vader „de goede Geest” verwachten en zich geheel spiegelen aan het beeld van Jezus, versmaden het aardse bezit, minstens naar de geest. „Christen zijn wij alleen met het oog op het toekomstige leven” , niet om als de Joden eertijds ons te verzadigen aan het vette der aarde. „De dood van Jezus aan het kruis heeft een scherpe scheidingslijn getrokken tussen de vergankelijke goederen der aarde en de eeuwige en geestelijke. In dit sterven blijkt duidelijk dat wij van God niet een aards geluk mogen verwachten: de smartelijke passie van zijn eengeboren Zoon bewijst dat wij Hem andere dingen moeten vragen” . Wat God zijn Zoon weigerde kan geen grote waarde hebben.

Willem Grossouw

Over Innerlijk Leven - Abonneren per email (dagelijks van 30/11/2014 tot 29/11/2015)