De schone liefde

166. Zaterdag na Beloken Pasen

De Kerk vereert de allerheiligste Maagd als de Moeder der schone liefde. Zij legt haar meermalen de woorden der goddelijke Wijsheid in de mond uit het boek Ecclesiasticus ( 24, 18 [24] ): „Ik ben de Moeder van de schone liefde, van de godsvrucht, de kennis en de heilige hoop” . De heilige Maagd heeft ons van de zuiverste en edelste minne het voorbeeld gegeven en zij houdt er van deze gave Gods door haar voorspraak te verkrijgen voor haar ware kinderen. In de paastijd vooral moet ons zulk een liefde bezielen, de vrucht des Geestes, de volmaakte, die de vrees uitbant. De vreugde der verlossing moet alle angst en kleinheid overwinnen en de goddelijke levenskracht van de verrezen Heer moet onze ziel doorstromen.

1. De schone liefde wordt vooreerst hierdoor gekenmerkt dat zij geen uitzonderingen maakt en geen voorwaarden stelt. Zij is bereid alles te geven wat God vraagt. De christen begint met de volledige vervulling van zijn plicht en de standvastig volgehouden strijd tegen de zonde. Hiernaar streven is het minimum, zo iets als het behalen van het rijbewijs, maar men is daarmee nog geen volleerd rijder langs ’s Heren wegen. De liefde behoudt zich niets voor, zij heeft geen rechten voor God, zij weet dat alles Hem toebehoort, ook het schoonste en liefste wat wij bezitten. En God is gewoon van zijn beste vrienden de grootste offers te vragen omdat alleen zó hun liefde voor Hem die volkomen zuiverheid verkrijgt die haar waarde geeft in zijn oog, — en ook omdat hetgeen zij meenden te bezitten en nu voor Hem prijsgeven, slechts in God bezeten wordt zonder verloren te gaan. Aan Abraham vroeg Hij het offer van de zoon, die hij krachtens de goddelijke belofte had mogen ontvangen en die hem dierbaarder was dan alles ter wereld. Van zijn Moeder eiste de Heer geen ander offer dan het éne dat zwaarder woog dan de dood: dat zij afstand zou doen van Jezus naar het vlees.

Deze liefde is niet alleen bereid alles te geven, zij wil ook alles nemen en zichzelf laten nemen. Zij is volkomen disponibel. Zij laat toe, dat men altijd weer op haar beslag legt, dat men haar nodig heeft, dat men haar de vrijheid ontneemt. Ja, zij duldt zelfs, dat men haar liefheeft. Liefde liefdevol aanvaarden is moeilijker dan velen denken en o zo noodzakelijk voor de opbouw en de bloei der christelijke gemeenschap.

2. Deze liefde is ook trouw. Zij neemt niets terug. Zij tracht God na te volgen, van wie de apostel schrijft dat Hij geen spijt kent over zijn gaven ( Rom. 11, 29 ). Zij aanvaardt de consequenties van haar overgave (ook al heeft zij ze aanvankelijk niet alle getrokken, maar de Heer doet ze haar geleidelijk zien en geeft de kracht om naar dat inzicht te leven). Zij dient de Heer met de trouw van Urias die de nacht doorbracht voor de poort van David s paleis en weigerde naar huis te gaan. Zij weet uit te houden in alle beproevingen.

Zij laat zich niet terneerslaan in tijden van dorheid en duisternis. „Wees getrouw tot de dood en Ik zal u de krans des levens geven” ( Openb. 2, 10 ).

3. De schone liefde geeft blijde en ruimhartig. Zij geeft zonder tegenzin, niet gedwongen, overvloedig. „Bedenk het wel: wie spaarzaam zaait zal spaarzaam maaien … God heeft de blijmoedige gever lief en Hij is bij machte om u overvloed van genade te schenken” ( 2 Kor. 9, 6-8 ). Ook wanneer het pijn doet tracht zij de glimlach te bewaren van Teresia van Lisieux . Zij weet met de liefde onafscheidelijk de grootmoedigheid verbonden, die alleen kan voortkomen uit een groot geloof, uit een gedachte van God die zijner waardig is. Zij kan daarom niet worden gescheiden van het gebed en de beschouwing die onze geest vervullen met de gedachte aan God en altijd opnieuw ons terugvoeren tot de bron van alle innerlijk leven. Het is onmogelijk te beminnen wat wij niet kennen (wat wij niet kennen op die bepaalde wijze die aan liefde het aanzijn schenkt).

Willem Grossouw

Over Innerlijk Leven - Abonneren per email (dagelijks van 30/11/2014 tot 29/11/2015)