De vreugde in de Heilige Geest

85. Dinsdag na de Zesde Zondag na Driekoningen

De Apostel schrijft aan zijn christenen: „Gij hebt het woord (van het evangelie) aangenomen onder veel verdrukking met vreugde des Heiligen Geestes” ( 1 Thess.1, 6 ; epistel van de Zondag). De combinatie van „verdrukking” en „vreugde” , vlak na elkaar, treft ons. Wij vinden dat knap gezegd en noemen zo iets met een geleerd woord paradox of oxymoron. Maar Sint Paulus had helemaal niet de bedoeling schoon te schrijven. Voor hem is het samengaan van droefheid en vreugd in het christelijk leven de simpele werkelijkheid. Heeft ook de Heer zelf niet gezegd: „Zalig, dat is: gelukkig, zij die treuren” ?

1. Lijden en kruis behoren tot het wezen van het christendom. Aan hem die opwerpt dat smart het deel is van alle bewoners van dit tranendal, moet men antwoorden dat de smart van de ware christen kruis heet, omdat hij zijn lijden ziet als Gods wil en het in navolging van Jezus met liefde op de schouders neemt. Bovendien vermeerdert een innig christelijk leven het lijden zowel uit- als inwendig. Uitwendig door de vervolgingen van allerlei aard waaraan de ware christen, — wederom noodzakelijk — blootstaat. „De dienaar is niet beter dan zijn meester. Als zij Mij vervolgd hebben, zullen zij ook u vervolgen” ( Joh.15, 20 ). „Allen die vroom willen leven in Christus Jezus, zullen vervolging lijden” ( 2 Tim.3, 12 ), al is het maar de tegenspraak van welmenende mensen. Doch ook inwendig, omdat juist de vurige christen het ergst zal lijden onder de strijd van vlees en geest, omdat de volmaakte christen lijdt om de zonde der mensen en „begeert heen te gaan om met Christus te zijn” .

2. Maar er is ook vreugde in het christendom, een diepe en zuivere vreugde. „Tot nu toe hebt gij niets gevraagd in mijn naam. Vraagt en gij zult verkrijgen, opdat uw vreugde volkomen zij” ( Joh.16, 24 ). Laten wij vol vertrouwen rekenen op deze belofte van Jezus. Maar dan moeten wij ons aards idee van vreugde wat laten varen. Want de christelijke blijdschap vloeit voort uit een geluk dat duur wordt gekocht en dat de wereldse mens begrijpt noch begeert. Het is de vreugde van Jezus over de geheimen van Gods openbaring: „Toen jubelde Hij het uit in de Heilige Geest en sprak: „Ik dank U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat Gij deze dingen voor wijzen en verstandigen hebt verborgen en aan kleinen geopenbaard” ” ( Lk.10, 21 ). Het is dat vreemde geluk der apostelen die, na gegeseld te zijn, „de Hoge Raad verlieten, verheugd dat zij waardig bevonden waren versmading te lijden voor de naam van Jezus” ( Hand.5, 41 ). Het is de blijdschap die Paulus en Silas in de gevangenis „te middernacht doet bidden en Gods lof zingen” ( Hand.16, 25 ). Het is immers, zoals Paulus zegt, een vreugde des geestes die zijn oorsprong vindt in de genade van de Heilige Geest, niet in het vlees of het egoïsme en zelfs niet enkel in de geest van de mens zoals die zich van nature kan verblijden om de edele en goede dingen van deze aarde. Ja, deze vreugde is meer dan de gerustheid van een goed geweten, ofschoon zij die, maar dan tot een hogere orde verheven, in zich sluit. Boven dit alles staat de vreugde des Geestes, gezaaid in de dood aan de zonde, groeiende aan de dorre verlatenheid van de kruisboom, bloem der liefde, zelf bloesemend in de innerlijke vrede van Christus. „Blijf in mijn liefde. Wanneer gij mijn geboden onderhoudt, zult gij in mijn liefde blijven; zoals ook Ik de geboden van mijn Vader heb onderhouden en in zijn liefde blijf. Dit alles heb Ik tot u gezegd, opdat mijn vreugde uw deel mag worden en uw vreugde volkomen zij” ( Joh.14, 9-11 ). De vreugde van te beminnen en zich bemind te weten is het onvergankelijke geluk dat noch de wereld noch zelfs ons eigen ellendig hart ons kunnen ontnemen, want „God is groter dan ons hart” ( 1 Joh.3, 20 ).

Willem Grossouw

Over Innerlijk Leven - Abonneren per email (dagelijks van 30/11/2014 tot 29/11/2015)