Een stille preek

⊕

Ik heb me voorgenomen een nieuwe categorie artikels te beginnen op mijn blog: verhalen. Ik merk dat ons Nederlands taalgebied nogal arm is aan vrome niet-bijbelse verhalen. Het is een moeilijk genre. Ofwel zijn de verhalen te zeemzoeterig, ofwel te moraliserend, ofwel te esoterisch. Persoonlijke smaken kunnen verschillen, maar niet elk verhaal met een diepere boodschap is geschikt voor de katholieke geloofsontwikkeling.

Zelf ben ik geen verhalenschrijver, maar ik heb wel gemerkt dat het aanbod in het Engels aanzienlijk ruimer is dan in het Nederlands. Daarom zal ik trachten een aantal waardevolle verhalen te vertalen en hier te publiceren. Verwacht geen literatuur van hoog niveau, maar slechts enkele korte stukjes “tot lering en vermaak van vrome zielen”.

Een stille preek

Een parochiaan die altijd regelmatig de zondagsmis bezocht, komt plots niet meer opdagen. Na enkele weken besluit de pastoor hem een bezoek te brengen. Het is een koude avond. De pastoor treft de man alleen thuis aan, zittend bij het haardvuur.

Omdat de man al heeft geraden waarom de pastoor op bezoek komt, ontvangt hij hem beleefd en geeft hem een knusse stoel dichtbij het vuur. De pastoor maakt het zichzelf gemakkelijk en zet zich zwijgend neer. In stilte bestudeert hij de vlammen die boven het brandhout dansen.

Na enkele minuten zwijgend in de vlammen te kijken, neemt de pastoor de vuurtang op, grijpt voorzichtig een brandend stuk houtskool uit het vuur en legt het helemaal aan de zijkant van de haard. Dan zet hij zich terug in zijn stoel, zonder een woord te zeggen. Zijn gastheer kijkt het allemaal aandachtig aan. Het vuur van het eenzame stuk houtskool begint te verminderen en na nog even op te gloeien, verdwijnt de warme gloed. Al snel is de kool koud en zwart.

Nog steeds heeft geen van de twee mannen een woord gezegd. De pastoor kijkt op zijn uurwerk en realiseert zich dat het tijd is om te vertrekken. Wanneer hij opstaat, pakt hij eerst het afgekoelde stuk houtskool van de rand van de haard op en legt het terug midden in het vuur. Meteen begint het te gloeien en slaat het vuur van het brandende hout over.

Als de pastoor bij de deur komt om te vertrekken, zegt zijn gastheer met tranen in zijn ogen: “heel erg bedankt voor uw bezoek, meneer pastoor, en voor de vurige preek die u me gegeven hebt. Ik zal volgende zondag terug in de kerk zijn!”.