Het licht der wereld en haar heil

379. Maria Lichtmis 2 februari

„Wij hebben, o God, uw barmhartigheid ontvangen in het midden van uw tempel” ( Ps. 47, 10 ; introitus en graduale ). „De grijsaard droeg het Kind, maar het Kind bestuurde de grijsaard” (alleluja-vers).

1. De Kerk brengt in de liturgie van dit feest een gedachte die ons reeds uit de kerstkring vertrouwd is: het schijnbaar machteloze Kindje is de Heer der wereld en haar heil. De paradox van het alleluja-vers spreekt dit schoon uit: de oude, vrome Simeon draagt in zijn armen het Kindje, maar het Kind draagt de grijsaard en de ganse wereld. Stil en onopgemerkt is Jezus door zijn Moeder naar de tempel gebracht, als een van de talloze kinderen die in de loop der tijden het heiligdom werden binnengedragen, maar ditmaal is het de komst van de Heer van de tempel, door zijn profeet voorspeld: „En aanstonds zal tot zijn tempel komen de Heerser, die gij zoekt… Wie kan de dag van zijn komst verdragen? Wie houdt het uit als Hij verschijnt?” ( Mal. 3, 2 ; epistel) Jezus komt nu nederig en verborgen, maar eens zal Hij ten oordeel verschijnen „als het vuur van de smelter” .

2. Nog is het Kind heil en louter heil. „Wij hebben, o God, uw barmhartigheid ontvangen midden in uw tempel.” Nu is Hij „Licht der volkeren” , verzinnebeeld in de glans van de gewijde kaarsen en de lichtprocessie. Voor ons is die komst niet enkel zinnebeeldig, maar mysterieuze werkelijkheid in het offer der mis. Laten wij bidden dat het Kind ons gebracht door de Zoete Moeder, door de wereld worde aanvaard, dat wij zelf allereerst dit heil, deze barmhartigheid Gods, van ganser harte mogen ontvangen in zijn tempel en uitdragen in ons leven, opdat door ons „zijn lof weerklinke tot de uiteinden der aarde” ( introitus ).

3. Zó zien wij Maria het liefst: het Kind dragend in de tempel voor het heil der wereld. Nog is Hij van haar, klein, hulpeloos en stil in haar armen. Maar reeds als Simeon Hem in vervoering van de Moeder overneemt, behoort Hij haar niet meer toe. Teken van tegenspraak… tot val en opstanding van velen… en uw eigen hart zal een zwaard doorboren. Van het kruis zal zij Hem weder ontvangen, gebroken en gedood om onze zonden.

En nu, nu alles voorbij is, nu Hij gekruisigd werd en verheerlijkt leeft, verschijnt zij, de Theotokos , de alheilige Godsmoeder, wederom in de viering der Kerk en toont ons haar Zoon. Hij is altijd haar Kind. Zij draagt het licht tot openbaring voor de heidenen die nog immer verdoold zijn en tot glorie van zijn volk Israël, dat Hem verwerpt.

Maar het godsvolk van het Nieuwe Verbond eert Hem met de luister van deze dag, met de milde schijn van vele kaarsen. En in de glans van dit licht willen wij ook haar vereren die Jezus offerde voor ons aller heil en in eeuwigheid met Hem verbonden blijft.

Moeder van barmhartigheid, toon ook ons na deze ballingschap Jezus, de gezegende Vrucht van uw schoot.

Willem Grosssouw

Over Innerlijk Leven - Abonneren per email (dagelijks van 30/11/2014 tot 29/11/2015)