Het program voor de Paastijd

152. Paasnacht

De liturgie van Paaszaterdag is bestemd voor de paasnacht. De Heer is reeds verrezen en wij zijn verlost. Vanuit deze situatie moeten wij ook het epistel verstaan, een van de schoonste passages uit de brieven van Sint Paulus , dat de stemming bepaalt van heel de paastijd: „Broeders, daar gij met Christus verrezen zijt, zoekt de dingen van boven waar Christus zetelt aan Gods rechterhand, niet de aardse dingen. Want gij zijt gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God. Als Christus, uw leven, zal verschijnen, dan zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid” ( Kol. 3, 1-4 ).

1. „Met Christus verrezen.” Elke christen weet dat Pasen het hoogfeest is van het het kerkelijk jaar, — doch slechts weinigen kunnen zich van deze overtuiging rekenschap geven en wellicht wordt het gevoel der meesten sterker aangesproken door Kerstmis, door het Kind in de kribbe en zijn Moeder. De voornaamste reden hiervan is, dat wij de verrijzenis van Christus veelal alléén zien als een historisch feit, en los van ons eigen lot. Wij bezitten geen verlicht geloof in het mysterie van Pasen. De Heer is verrezen, door de almacht Gods opgewekt tot een verheerlijkt leven, dat Hij van nu af bezit in stralende volheid, onbelemmerd door de banden van lijden en sterfelijkheid. En dit goddelijke leven in de Geest doorstroomt Hem niet enkel voor Hemzelf, maar is in Hem als een overvloeiende bron van eeuwig leven voor al de zijnen. Door zijn kruisdood heeft Hij de wereld met de Vader verzoend en het eeuwige leven voor ons verdiend. In zijn verheerlijkt bestaan, dat aanving met de verrijzenis, is Hij Degene geworden, die in feite de mensen die in Hem geloven verlost. „Het Lam verloste de schapen.” De verheerlijkte Zaligmaker zendt de Geest, de volheid der messiaanse gaven, onderpand en begin der hemelse zaligheid, in de harten van zijn gelovigen. Daarom kan Paulus aan zijn christenen schrijven, dat zij „met Christus zijn verrezen” . Nu reeds , door de doopgenade, hebben wij deel aan zijn eeuwig leven, hebben wij de overwinning bevochten op de dood en de zonde. Nog is deze zege niet voltooid. Zij wordt eerst volkomen door onze eigen glorieuze opstanding. Ons vlees is nog onderworpen aan dood en bederf; wij zijn nog niet immuun voor de zonde. Maar in beginsel is de christen opgestaan, toen hij bij het doopsel oprees uit het watergraf waarin hij de zonde aflegde.

2. Wederom constateren wij, hoe geheel ons christelijk leven wortelt in het geloof. De natuurlijke mens zal zeggen: „wat betekent deze verrijzenis? Zal de christen niet even goed sterven als een ander? Kent hij de boze begeerlijkheid niet noch de weifelingen van de geest en de zwakheid van het mensenhart?” Slechts de diep gelovende mens zal delen in de paasjubel en met verrukking uitroepen, wetend wat deze nacht voor hemzelf betekent: „De Heer is verrezen, de Heer is waarlijk verrezen!” Want nog „is ons leven met Christus verborgen in God” . De verheerlijkte Zaligmaker heeft onze aarde verlaten en is ten hemel opgestegen. Ons eigenlijke leven, verborgen voor het oog der wereld, verborgen voor ons zelf, ligt besloten in de schoot des Vaders. „Als Christus, uw leven, verschijnt (op het einde der tijden), dan zult gij met Hem verschijnen in heerlijkheid.”

3. Maar niet eerder; nu is er nog „de traan en de dood, de rouw en de klacht en de smart” ( Openb. 21, 4 ), ook voor de christen. Doch hij wéét, dat deze niet het laatste woord zullen spreken, dat onder en bóven dit alles zijn verborgen leven ligt. En daarom „zoekt hij, nu reeds, de dingen die boven zijn, niet die op aarde” . Dat is zijn troost en steun; dat is zijn eenvoudige christenplicht. Wie zijn hart verliest aan vergankelijke dingen, wordt zijn christenaard ontrouw. Want nogmaals, zijn eigenste en innerlijkste leven is hemels, het leven van de verheerlijkte Christus, verborgen in God. In zijn door de Heer begenadigde ziel weet hij de vreugde te vinden van Pasen.

Willem Grossouw

Over Innerlijk Leven - Abonneren per email (dagelijks van 30/11/2014 tot 29/11/2015)