Geloven Leren

Opinie en tools voor wie begaan is met het katholieke geloof

Jezus als karikaturist

 Jul 7, 2017    3 min read
blog

De parabel van de koning die een feestmaal aanricht en moet vaststellen dat de vrienden die hij uitnodigt allemaal een excuus hebben om niet te komen opdagen, wordt meestal uitgelegd als een metafoor. De koning is Jezus zelf, de gasten dat zijn wij, het feestmaal is de Hemel en wij worden berispt omdat we altijd wel een excuus hebben om niet naar de H. Mis te gaan of op een andere manier aan ons geloof te werken. Heel overzichtelijk. (Lc 14:15-24 en Mt 22:1-14).

Heeft Jezus het verhaal bedoeld als een metafoor? Waarschijnlijk wel, want het wordt nogal expliciet ingeleid met de zin “Het rijk der Hemelen gelijkt op een koning die…”. Toch ga ik het eens op een andere manier proberen lezen: als een karikatuur. Misschien kan die ons helpen de metafoor gemakkelijker te begrijpen.

Het hoeft niet altijd over Hemelse aangelegenheden te gaan als Jezus spreekt. Dat is zo abstract en dat maakt zijn boodschap moeilijk te vatten voor ons, kinderen van de wereld. In een karikaturale lezing hoef je de boodschap zo ver niet te zoeken. Een karikatuur is een overdrijving. In de karikatuur laat Jezus ons een uitnodiging van een heel belangrijke persoon voor een heel aangenaam evenement in de wind slaan, alleen maar om te illustreren hoe weinig belang we eraan hechten als een minder belangrijke persoon een ogenblik onze aandacht vraagt voor een minder aangename taak. Als je geen tijd hebt om naar een koninklijk feest te gaan, zal je wel helemaal geen tijd hebben om even bij je broer of vriend langs te lopen als die je nodig heeft. We hebben altijd wel iets beters te doen, ook al is het onze dagelijkse sleur! Onze tijd is van ons en als iemand er aanspraak op maakt is het helemaal niet vanzelfsprekend dat we daarop ingaan. Alsof het een gunst zou zijn van de genodigden aan de koning om te verschijnen op zijn feest!?

Jezus houdt ons, de genodigden, een spiegel voor. Wij woekeren met onze tijdsbesteding en onze aandacht. We zien ertegenop even mee te stappen in de plannen van een ander, als dat ten koste gaat van onze eigen—oh, zo belangrijke—bezigheden.

Het mooie van deze interpretatie van de parabel als karikatuur, is dat de interpretatie als metafoor er logisch uit volgt. Tenminste, als je de logica van Jezus volgt. Op tal van plaatsen in het evangelie maakt Jezus duidelijk dat hij geen hypocrisie wil. Als je niet op een fatsoenlijke manier met je medemensen kan omgaan, moet je ook niet schijnheilig in de tempel omgang met God zoeken. Daarmee is de cirkel rond. In de parabel als karikatuur is de koning eigenlijk onze alledaagse medemens, maar als we die onbelangrijke medemens onze aandacht niet waard achten, moeten we ook niet verwachten dat God wel van onze aandacht gediend is. Dan zijn we niet beter dan de genodigde die zich zonder feestkledij aan de dis zette. Hij werd met ernstige vermaningen aan de deur gezet.

[lees ook: God heeft het zijne, wat overblijft is van mij]

Verwante onderwerpen...