Liefde

257. Zaterdag na de Zevende Zondag na Pinksteren

„Weest eenvoudig als de duiven.” Toen de apostelen twistten over de voorrang in het rijk Gods, stelde Jezus hun een kind ten voorbeeld. Eenvoud moet ons geestelijk leven kenmerken. Wij hebben vele plichten, wij leven in de meest verscheiden omstandigheden, het kan zijn dat wijzelf van nature of door opvoeding of door beide gecompliceerd zijn, al te bedachtzaam, aarzelend, onzeker. Misschien hebben wij door geestelijke matheid, door dorheid of inwendig lijden het klare uitzicht verloren. Voor ons allen, zonder uitzondering, blijft het nodig telkens opnieuw ons te bezinnen op de evangelische eenvoud die aan het christelijk leven eigen is. Het moet recht door zee gaan, uit één stuk en bezield door enkele grote beginselen. Deze eenheid, deze eenvoud heeft Jezus mogelijk gemaakt door ons leven te stellen in het teken van de liefde. De liefde tot God uit alle krachten der ziel en de liefde voor de naaste maken het wezen uit van Jezus' boodschap aan de mensheid. Echte liefde verleent eenvoud aan het leven, want zij overheerst en leidt alle gevoelens. Wie bemint is niet onzeker. Door de liefde te maken tot het grootste en eerste gebod heeft Christus de godsdienst vereenvoudigd en verdiept, en binnen het bereik gebracht van iedere mens van goede wil. Wij zijn Hem daarvoor grote erkentelijkheid verschuldigd. Zij wij door de zonde van Hem afgedwaald, berouwvolle liefde voert ons terug, onmiddellijk en volkomen. Gevoelen wij ons kleinmoedig en machteloos, vertrouwvolle liefde doet ons delen in zjn kracht. Niet allen zijn geroepen de maagdelijkheid te beoefenen, slechts zelden worden grote daden en heldhaftigheid van ons gevraagd, maar beminnen kan elk mens die die naam verdient. En hij kan dat elk ogenblik van de dag. Dit is de zin van de kleine weg der heilige Teresia van Lisieux . De christen versmaadt ook het geringste niet, omdat hij weet dat het door de liefde waarde krijgt voor God, die hij wil behagen. „Hetzij gij eet, hetzij gij drinkt, hetzij gij iets anders doet, verricht alles ter ere Gods” ( 1 Kor.10, 31 ).

2. En vergeten wij niet dat trouw in het kleine en trouw in de dagelijkse plicht het heldhaftige benadert, als zij zich voortdurend laat leiden en bezielen door de liefde tot God. Beproef het slechts! Velen volbrengen trouw hun plicht wat het werk en de daad betreft, weinigen echter doen het steeds met liefde en uit liefde. En alleen zó zal het leven van elke dag ons heiligen, omdat slechts de liefde de zelfzucht kan overwinnen en een ander mens van ons maken. Velen volbrengen hun werk uit sleur of uit een soort dwang, omdat zij niet goed anders kunnen of durven; anderen weer doen hun plicht met grote ijver en opgewektheid, maar gedreven door eerzucht of hebzucht of althans zo, dat zij zich te zeer hechten aan het aardse en innerlijk niet zuiver op God gericht blijven.

3. „Eenmaal zult gij het examen van de liefde moeten doorstaan. Leer daarom God beminnen zoals Hij bemind wil worden, en geef het uwe prijs.” De liefde zal bij het oordeel rechter zijn over al onze daden; haar alleen kunnen wij medenemen in het andere leven. „Wie zijn leven verliest om Mij en het evangelie, zal het redden” ( Mk.8, 35 ). De liefde die Jezus van zijn leerlingen vraagt is ten slotte de grote en volkomen liefde, de grote en volkomen overgave. Het is daarom ook dat Johannes van het Kruis , trouw aan de leer van zijn Meester, aan het grote gebod der liefde onmiddellijk het gebod van de zelfverloochening uit liefde toevoegt. Het een gaat niet zonder het ander. Wie, misleid door de zoete klank van het woord liefde, in de dienst des Heren zoetheid zoekt zonder kruis, zal het doel nooit bereiken. „God ziet liever uw bereidwilligheid om in dorheid te verblijven en te lijden om zijnentwil dan dat gij alle vertroostingen, visioenen en verheven gedachten zoudt genieten.”

Willem Grossouw

Over Innerlijk Leven - Abonneren per email (dagelijks van 30/11/2014 tot 29/11/2015)