Al onze werken van gerechtigheid zullen met eigenliefde en eigengereidheid bevlekt worden

⊕

Ten tweede. Om ons van onszelf te ontledigen, is het nodig, dat wij voortdurend aan onszelf afsterven, dat wil zeggen verzaken aan de krachten van onze ziel en zintuigen: wij moeten zien als zagen wij niet, horen als hoorden wij niet, van de wereld gebruik maken en er toch niets mee op hebben. Dat is wat de heilige Paulus bedoelt met de woorden: Quotidie morior: Ik sterf elke dag. Zo de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, wordt ze aarde en brengt geen goede vrucht voort: Nisi granum frumenti cadens in terram mortuum fuerit, ipsum solum manet. Wanneer wij niet afsterven aan onszelf, wanneer onze vroomste devoties ons niet tot deze noodzakelijke en vruchtbare dood brengen, dan zullen wij geen waardevolle vruchten opleveren en geen voordeel trekken uit onze godvruchtige praktijken. Al onze werken van gerechtigheid zullen dan met eigenliefde en eigengereidheid bevlekt worden, zodat God onze zwaarste offers en voortreffelijkste daden zal verafschuwen en wij bij onze dood met lege handen voor Hem zullen staan: zonder deugden en verdiensten. Zelfs geen vonkje zullen wij dan bezitten van die zuivere liefde, die slechts geschonken wordt aan hen, die volledig gestorven zijn aan zichzelf en wier leven met Jezus Christus verborgen is in God.

Over de Volmaakte Godsvrucht – Abonneren per email (dagelijks van 2/12/2019 tot 28/11/2020)