Geloven Leren

Opinie en tools voor wie begaan is met het katholieke geloof

Communicatie over de communie tijdens lock-down

 Mar 22, 2020    4 min read
blog

De (sociale) media bezorgen ons een stortvloed van nieuws over de corona-epidemie. Duizelingwekkende cijfers, dramatische getuigenissen, adembenemende voorspellingen en het moeizame proces om harde maatregelen te treffen.

Anton de Wit schreef een artikel “Ik leg me neer bij welke overheidsmaatregel dan ook”, zich beroepend op het dertiende hoofdstuk van Paulus' Romeinenbrief. Voor gelovigen draagt de overheid niet het hoogste gezag, niettemin is het verdienstelijk zich eraan te onderwerpen. Dat hebben de kerken dan ook voetstoots gedaan. 

Communicatie over zo’n maatregelen moet concreet en duidelijk zijn. Er is ook weinig tijd om de verwoording te wikken en te wegen. In dat proces is jammerlijk voorbijgegaan aan het belang dat de eucharistie heeft in het leven van een gelovige. De aankondiging van de opschorting der missen had even goed die van de opschorting van een toneelstuk of een voetbalwedstrijd kunnen zijn.

Alsof voor gelovigen de eucharistie niet méér noodzakelijk is dan het toneelstuk of de voetbalwedstrijd voor de liefhebbers van die respectieve vormen van vermaak!? Alsof bisschoppen slechts instaan voor de lichamelijke gezondheid van hun gelovigen!?

Om een alternatief te bieden, verschenen de overzichten met de live uitgezonden eucharistievieringen. Ook verschenen er talloze mededelingen, onder meer van de bisschoppen, over alternatieven in persoonlijk gebed of naastenliefde.

Ik vrees (en ik hoop) dat er desondanks veel gelovigen met onbeantwoorde vragen blijven zitten, voor wie de eucharistie het zwaartepunt van hun geloofsleven is, voor wie de sacramenten levensnoodzakelijk zijn. Winkels met “levensmiddelen” mogen open blijven, maar kerken niet. Vanuit een bepaalde geloofsvisie is dat niet erg consequent. 

Een antwoord op die vragen zal men op Kerknet niet vinden. “Bid maar een beetje meer, en het is ook goed”, is het antwoord dat je daar krijgt. Ook voor priesters lijkt de boodschap me onduidelijk. Waarom worden ze niet aangespoord om de eucharistie te blijven opdragen, maar dan zonder gelovigen, om de parochie daarvan op de hoogte te stellen en waar mogelijk een livestream of audio-verbinding te voorzien?  

Het zou mooi zijn, mochten ook deze gelovigen een antwoord op hun vragen vinden, in een kerkelijke taal die zij begrijpen. Zo las ik op de website van de Sint-Angeskerk in Amsterdam het artikel met de aankondiging van de opschorting van de missen en hoewel de feitelijke boodschap dezelfde is, maakt de verwoording duidelijk dat de bezorgdheid van de praktiserende gelovigen ernstig genomen wordt. “Daar kan je wat mee”, zouden ze in Nederland zeggen, denk ik. 

Voorlopig heb ik in heel de kerkelijke stortvloed van nieuws nog maar éénmaal een concreet antwoord opgevangen voor gelovigen die worstelen met hun onmogelijkheid aan het sacrament van de eucharistie deel te nemen, laat staan de communie te ontvangen, en dat is in de dagelijkse livestream “Vieren met de bisschop” op 18 maart, in de 9de minuut, wanneer mgr. Bonny het heeft over de “communie van verlangen”. Deo Gratias!

Die livestream is, naast de reeds geplande radio- en tv-missen, de enige die op Kerknet wordt gepromoot. Waarschijnlijk omdat die heel professioneel wordt gemaakt. Een andere verzuchting die niet weinig parochianen hebben is, naar mijn aanvoelen, dat zij de band met hun vertrouwde parochiekerk verbroken voelen. Met de hedendaagse technologie is het echt niet moeilijk om een livestream op te zetten. Er zijn heel wat parochies die het doen, maar nog meer die er blijkbaar niet erg van wakker liggen. Ook daar ontbreekt op Kerknet alle informatie, bijvoorbeeld een goeie handleiding over hoe je met eenvoudig audiovisueel materiaal aan de slag kan gaan voor je eigen livestream. En ja, dat zal een beetje amateuristisch zijn, maar zeg nu eerlijk, dat is een gewone mis vaak ook ;) 

We mogen echter niet klagen. De meest tragische berichten vanuit Italië zijn die over coronapatiënten die overlijden in een ziekenhuis, afgezonderd van hun familieleden. In dit artikeltje getuigt een franciscaan welke beperkingen wegens het infectiegevaar worden opgelegd bij het bezoek van zieken op hun sterfbed. Zelfs de kist met het lichaam van een overledene kan door de nabestaanden niet worden gegroet. Als we dan toch een beetje meer moeten bidden, laat ons dan bidden om genade af te smeken voor slachtoffers die eenzaam sterven op een ziekenhuisbed en voor hun nabestaanden in lock-down!

Illustratie: The Presence of Jesus Christ in the Holy Eucharist is like a consuming fire, 2003 (w/c on paper), Wang, Elizabeth

Verwante onderwerpen...