De Bruiloft der Kerk

43. Octaaf van de Verschijning des Heren

„Heden werd de Kerk met haar hemelse Bruidegom verenigd, want in de Jordaan wies Christus haar zonden, de Wijzen snellen met geschenken naar de koningsbruiloft en de gasten worden verblijd met water in wijn veranderd, alleluja” (antifoon van de benedictus )

1. Willen wij in de geest van het mysterie doordringen, dan moeten wij twee dingen bedenken. Vooreerst: wat wij heden vóór alles vieren, is de openbaring van het goddelijk Woord. Deze verschijning des Heren is het die drie ogenschijnlijk zo ver uiteenliggende feiten als de aanbidding der Wijzen, de doop in de Jordaan en het wijnwonder te Kana tot een hogere eenheid verbindt. De aanbidding der koningen is niet enkel een voorbeeld ter navolging waarop het moraliserende verleden wel te uitsluitend de nadruk legde, maar veronderstelt iets veel voornamers: God openbaart zich in het Kind aan de heidenwereld. God doet zich kennen, van Hem gaat ons heil uit. Dan eerst kan er sprake zijn van onze aanbidding en overgave. Na de doop in de Jordaan — die daad van uiterste vernedering — wordt Christus aan de Doper geopenbaard naar zijn goddelijk wezen en zijn verlossende zending door het splijten der hemelen, door de stem des Vaders en de nederdaling van de Geest. En van het wonder te Kana zegt de evangelist: „Zo deed Jezus zijn eerste wonder te Kana in Galilea en openbaarde Hij zijn heerlijkheid . En zijn leerlingen geloofden in Hem” ( Joh. 2, 11 ).

En het tweede is (wat de liturgie nooit vergeet): het subject dat de mededeling van het goddelijke heil ontvangt is niet de afzonderlijke mens als zodanig, maar de Kerk , of, als ge dit liever hoort, de mens die door geloof en doopsel is opgenomen in de van Christus' kracht vervulde gemeenschap die de Kerk is. Het mysterie der Kerk straalt in de liturgie van dit feest met ongewone glans. „Sta op, Jerusalem, in volle licht! Want uw licht is gekomen en de heerlijkheid van de Heer is over u opgegaan. Duisternis bedekt de aarde en donkerte de volkeren, maar over u spreidt de Heer zijn luister” ( Is. 60, 1. 2 ; epistel). De geboorte van het goddelijk Woord met de mensheid, vruchtbare eenheid door het maagdelijke moederschap der Kerk, nimmer eindigende gemeenschap die haar volkomenheid vindt in de hemelse bruiloft van het Lam ( Openb. 21, 9 ).

2. Wij worden dit goddelijke licht gewaar, wij zijn gasten aan zijn bruiloftstafel, naarmate wij in de geest inniger meeleven met de Kerk. De verplichtingen, zoals de zondagse mis, die zij haar gelovigen oplegt, zijn slechts een minimum, een tastbare steun die de zwakheid van de mens helaas noodzakelijk heeft gemaakt. Maar wie de Kerk alleen weet te zien als een autoriteit die voorschriften uitvaardigt, gelijkt een vreemdeling in Jerusalem. Zij is als de nieuwe Eva, de moeder der levenden. Zij is van Christus' volheid vervuld. In haar schoot werden wij herboren ten eeuwigen leven. In haar blijvend, groeien wij tot de rijpe mannenmaat van Christus' gestalte.

Maar dan moeten wij leven van haar Geest. Dat is wederom: geleid door een zuiver geloof. Ook het licht dat heden over haar is opgegaan aanschouwen wij slechts door het geloof. Dit zal ons diep het heiligdom binnenvoeren van haar liturgie, waar wij in gebed en offerdeelhebben aan har innigste leven.

Willem Grosssouw

Over Innerlijk Leven - Abonneren per email (dagelijks van 30/11/2014 tot 29/11/2015)