Geloven Leren

Opinie en tools voor wie begaan is met het katholieke geloof

Een bloemlezing van duivelen uit de Hel ontbonden — bedwongen door een lied

 Sep 13, 2025    4 min read
blog

De hel ontbond haar duivelen voorbije weken. Op 20 augustus wordt in Amsterdam Lisa, een meisje van 17 vermoord door een 22-jarige asielzoeker. Op 22 augustus wordt in de Amerikaanse stad Charlotte Iryna Zarutska, een Oekraiense jonge vrouw van 23 en zelf vluchtelinge, vermoord op de metro door Decarlos Brown Jr., een 34-jarige dakloze zwarte. De moordenaar en het slachtoffer bevonden zich in een treincoupé samen met minstens drie andere kleurlingen, twee mannen en een vrouw, die niet omkeken naar de stervende vrouw, terwijl de moordenaar de trein verliet met de woorden “I got the white girl”. Op 27 augustus kent de VS opnieuw een school shooting, in de kapel van een katholieke school in Minneapolis, waarbij twee kinderen omkomen en meer dan twintig gewond, waarna de dader zelfmoord pleegt. De dader is de 23-jarige Robin Westman, geboren als Robert, een transvrouw dus, die notities, videos en een manifest achterliet waarin hij zijn twijfel uitdrukte over zijn transitie. Op 10 september vermoordt Tyler James Robinson, een 22-jarige jongeman uit een mormoons gezin die studeerde aan de Utah Valley-universiteit en daar extreem-links radikaliseerde, met een welgemikt schot vanop een nabijgelegen dak, Charlie Kirk, een 31-jarige conservatieve opiniemaker tijdens een publiek debat aan dezelfde universiteit, in aanwezigheid van 3000 toeschouwers.

Als individuele gevallen is het niet altijd eenvoudig zo’n moorden te kaderen. Na weken kakelen besloten de media dat de moord op Lisa een “mannenprobleem” is. De moordenaar van Iryna had “psychische problemen”. Of de aanleiding van de school shooting gerelateerd was aan de genderproblemen van de moordenaar, “kan niet worden bevestigd”. Alleen de moord op Kirk, daarvan is het motief duidelijk: de man tot zwijgen brengen die op erudiete en respectvolle wijze gebruik maakt van zijn recht op vrije meningsuiting, om zijn conservatieve opinie te verdedigen.

De drie moorden die Kirks dood voorafgingen, lijken wel een bloemlezing van de thema’s die hij aansneed in zijn debatten. Ongebreidelde immigratie, met name vanuit de islam, door black-lives-matter geïnstitutionaliseerd racisme en woke genderideologie, wees Kirk aan als de belangrijkste gevaren die de Westerse samenleving vandaag bedreigen. Na zijn dood verschenen op sociale media, het kanaal waarlangs hijzelf ook zijn debatten verspreidde (waardoor hij voor mij een onbekende was, in tegenstelling tot voor mijn kinderen), talloze filmpjes van “linkse” jongeren die hun vreugde uitdrukken over de moord. Ik zou hen niet zozeer “links” noemen, maar totaal moreel en cultureel gedegenereerd. Het hele tafereel lijkt wel een script voor een hedendaagse verfilming van het Inferno van Dante. Elke voorafgaande moordpartij is de Satan die een toets aanslaat op een orgel waarop elke toon een bepaalde vorm van kwaad betekent. Bij de moord op Kirk slaat hij een gigantisch akkoord en daarop gaan al zijn aardse demonen aan het dansen, zich in hun gedegenereerde lelijkheid openbarend op hun geliefde instagram- of tiktoktoneel.

Heel de linkse agenda bulkt van de goede bedoelingen, maar als blijkt dat die goede bedoelingen zich soms ook ten kwade keren, ontbreekt de eerlijkheid dat te erkennen en verhardt de empathie zich tot een meedogenloos dogma. Links eist onvoorwaardelijke erkenning van de absolute en onbetwistbare goedheid van haar agenda en dwingt haar dogmata blindelings op en kan niet inzien dat BLM ook méér racisme heeft veroorzaakt, dat genderideologie tot ook méér psychische problemen leidt en dat een grenzenloze staat een zware belasting op haar bevolking legt. Wie daarop durft wijzen, wordt gebrandmerkt als fascist en doodgezwegen, het zwijgen opgelegd of, zoals blijkt, onder gejuich doodgemaakt. Het lelijkste van de mens komt boven.

Alsof de binnenlandse ideologische kampenoorlog nog niet voldoende is, wordt ook over buitenlandse conflicten strijd geleverd. Rechters voor het grondwettelijk hof reinigen in hun hoedanigheid van bestuurslid van een cultuurhuis hun programma van joodse elementen alsof we terug in de jaren ‘30 zijn, met ruggensteun van een Vlaams minister van cultuur. schaamteloos meeheulend met de totaal eenzijdige binnenlandse usurpatie van het conflict in Gaza, dat in gruwel jammer genoeg nog moet onderdoen voor werkelijke genocides die in verschillende Afrikaanse landen plaatsgrijpen, waarvoor geen oog verpinkt wordt. Hoewel nauwelijks geïnstitutionaliseerd, is de islam de enige onaantastbare zuil die in Vlaanderen nog respect krijgt en met brede steun van de autochtone bevolking haar conflicten wereldwijd kan importeren in ons land.

Om het zelf wat een plaats te geven, heb ik op de rommelmarkt die vandaag in onze straat plaatsvond, een oude plaat gekocht van Pete Seeger, uit 1963, We shall overcome. Muziek helpt tragedies te verwerken. Op die plaat staan liederen als Who killed Norma Jean? over de rol van de media in de dood van Marylin Monroe en Who killed Davey Moore? over de fascinatie van de massa door geweld. Gelukkig blijkt de liedtraditie in de VS nog te bestaan. Ook over de dood van Charlie Kirk werden reeds tribute songs gemaakt. Ter ere van een man die geweldloos opkwam voor zijn gemeenschap, voor het gezin en voor christelijke waarden.

Bijvoorbeeld deze van folkzanger Jesse Welles:

Of van rapper Tom MacDonald:

Of van christelijke songschrijver Seth Addison:

Of van de AI-artiest Wicked AI:

En nog meer:

En meer op Youtube.

Verwante onderwerpen...